درود میفرستیم به پیشگاه ملت عزیز ایران و همه آزادگان دادجو و پاک سیرت و امیدواریم بزودی فضایی دلنواز از آزادی را در آغوش بگیریم و نغمه های مهر و دوستی را در ژرفای درون بشنویم و بار دیگر زمانه ای آرام و همراه با تلاش برای رسیدن به پیشرفت های ارزشمند در عرصه های گوناگون فرهنگی ، علمی ، هنری ، اجتماعی ، اقتصادی و . . . را بنگریم و آنچنان که در خور مردمان این سرزمین پر آوازه است را احساس نماییم . و آن روز نه دور است نه نزدیک ، که بستگی به تلاش و مبارزه امروزمان دارد . اگر بخواهیم و از هم اکنون آغاز نماییم و زنجیرهای ستم و بیدادگری را پاره کنیم و دیوارهای کینه و دشمنی و دوری را فرو ریزیم ، آزادی و رهایی را خواهیم دید و گر بنشینیم و همچنان تماشاگر بیدادگری ها باشیم همچنان در زندان و دیوارهای محصور مانده و دشمنان و بیگانه پرستان و ایران ستیزان به سراغ همه خواهند رفت آنچنان که تاکنون بر هر قوم و قبیله و گروهی وحشیانه تاختند و هر سخنی راستین و هر بیان آزادیخواهانه ای را سرکوب کردند .
نشستن و تماشا کردن این همه ظلم و ناعدالتی نه تنها زندگی را سخت تر و عزت و اقتدار و ابهت هر ایرانی اصیل را زیر سوال میبرد بلکه برگ های تاریخ را نیز با نوشته های دردآور پر میکند و براستی باید دید که این روزگار ما به مشابه کدام دوران تاریخی این سرزمین خواهد بود . آیا یادآور دوره های شکست از بیگانگان و سرسپردگی برخی وطن فروشان خائن و غارت سرمایه های مملکت و تاراج اموال مردم است یا دوره های سرشار از عزت و جوانمردی و پیروزی های غرورآفرین و زمانه های پیشرفت و اوج تمدن و فرهنگ والاست . آیا همچون زمان هجوم وحشیان و بد سیرتان به این خاک پرگهر که تلخ ترین رویدادهای تاریخی این سرزمین در آن ثبت شده است یا زمان اقتدار و ابهت و پیشرفت و آبادانی این مرز و بوم میباشد.
ای ایرانیان آزاده :
جهان پیشرفته امروزی مدیون دسترنج و نتیجه علوم و هنر ایران و ایرانی است و تمدن کهن این سرزمین همچون نگین های درخشان در همه جهان شناخته شده است و دانشمندان و اندیشمندان ایران در نزد بسیاری از جهانیان نام آشنایند و اینک ما با فرهنگی غنی با پیشینه ی پر بار تاریخی در کدامین جایگاه قرار داریم ؟ براستی به همدیگر چه خواهیم گفت و هم برای آیندگان چه ثمره و نتیجه ای از این روزگار را خواهیم گفت ؟ باری دیگر بنگریم که این دوره زمانی را با کدام دوران تاریخی سرزمینمان میتوانیم مقایسه کنیم ؟
دوره اشغال میهنمان توسط دشمنان بیگانه یا زمان حکومت های ظالم و فریب کار ؟
در کتاب های تاریخ و در نوشته های درسی نسل حال و آینده چه خواهند نوشت . آیا از سکوت دردناک در مقابل حجم وسیع ظلم و بیدادگری و تحقیر و سرکوب و ویرانی و سقوط فرهنگی و علمی و اقتصادی این دوره خواهند گفت و یا از حرکت و تلاش و رزم و مقابله با ستمکاران و غارتگران خواهند نوشت ؟
در این زمانه ی دردآور به دقت بیاندیشیم و سرنوشت خودمان را مشخص نماییم که آیا پس از این همه ویرانی ها و نابودی ها باز هم سکوت خواهیم کرد یا با جهش و رزم و مبارزه ای بیاد ماندنی مسیر ناپسند کنونی را دگرگون مینماییم ؟
اینک می بینیم که چگونه نسل های گردشی در سرزمینی آباد که هم اکنون ویرانه ای سوخته گردیده نظارگر ستم ها و بیدادگری ها هستند . از ارعاب و ترساندن مردم با سلاح و کشتار و ویرانی و اسارت گرفته تا فقر و نداری و اعتیاد و خاموشی همگی از دورانی تاریک وسیاه خواهند نوشت . در این هنگامه سخت و دشوار که رنج ها و دردهایش ذهن های ایرانیان و آگاهان تاریخ به دور دست ها و نوشته های تاریخی میبرد یاداور تاریخ هایی از زمان های هجوم بیگانگان و خیانت بیگانه پرستان است که خاطره های دردآور را بجای خواهد گذاشت .
اگر سکوت مان تاکنون همچون اعتراضی خاموش و همراه با فریادی در درونمان بود و این همه بیدادگری ها و ستم ها را فقط در دل ها میریختیم و نگه میداشتیم اینک آیا زمان بپاخاستن و شکستن سکوت مرگبار نیست ؟ و اگر بنشینیم و همچنان منتظر معجزه ای برای رهایی از این بند ها و حصار های اهریمنان و دشمنان ملت و کشور ایران باشیم آیا نجات خواهیم یافت ؟
بیاییم خود را باور کنیم که هنوز هم زمان ایستادگی هست و همچنان میشود با همبستگی و همراهی یکدیگر آوازه ای بلند از حماسه و رزم وپایداری به نمایش بگذاریم .
با نگرستین به حال و روز کنونی کشور و نحوه برخورد و زندگی و واکنش ملت ایران نسیت به حوادث و گرفتاری ها و نابسامانیهای فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی موجود که همه به نوعی درگیر آن هستند را میتوان در افقی از آینده ای نه چندان دور حس کرد . همین بس که نگاهی کوتاه به موقعیت و وضعیت این زمان داشته باشیم و با خود بیاندیشیم که براستی جایگاه راستین این سرزمین چگونه و در کجا قرار دارد . اکنون چگونه انسان های بر این سرزمین سرشار از ثروت حکومت میکنند ؟ آیا مسئولینی که مدیر و دلسوز و کاردان هستند یا روسایی که غرق در شهوت و قدرت در فکر چپاول و اختلاس میباشند ؟ و آیا سرمایه های ملی به سمت پیشرفت هزینه میشود یا سراشیبی سقوط ؟ در این روزگار مرتبه ارزشهای دینداری و خداپرستی در کجاست ؟ آیا بسوی ایمان و درستی پیش رفته و یا شاهد مسخ و نابودی ارزشهای والا هستیم ؟
در کشوری که دارای سنت های پسندیده و فرهنگ غنی بوده و هنوز هم آوازه آن برای جهانیان آشناست ، هم اینک فرهنگ و تاریخ و هنر در کجا قرار دارد و جایگاه آداب و رسوم نیک و میراث فرهنگی که شناسه های یک کشور دارای سابقه غنی و متمدن است ، کجاست ؟ آیا در مسیر حفظ و نگهداری بوده یا در پرتگاه های ویرانی و دره های نابودی است ؟ با نوآوران و هنرمندان چگونه برخوردی میشود ؟ آیا در حال پیشرفت و ارزش گذاری یا سرکوب هر هنرمند و فرهنگی آزاده است ؟
در این میان نیروهای انتظامی و قوای نظامی چگونه برخوردی داشته اند و دارند ؟. آیا در مقابل دشمنان و بیگانگان مسلح می جنگند یا با سلاح های گرم و نامتعارف در مقابل مردم و جوانانی بی سلاح قدرت نمایی میکنند ؟ مگر نه این است که قوای نظامی هر کشوری با سرمایه و حقوق همان ملت برای دفاع از تمامیت ارضی و تهدیدهای خارجی هستند، پس چگونه دهها نفر مسلح سیاه پوش برای یک نفر بی سلاح و بی پناه نقشه هجوم میکشند و نابرابرترین مقابله نظامی را آشکار میکنند ؟.
هنرمندان ، نوآوران ، نخبگان ، دانشمندان ، پژوهشگران ، و مخترعان ایرانی در کدامین جایگاه و مکانی هستند ؟ آیا آزادانه در فضایی از حس عشق و پشتیبانی در تلاش هستند یا برخی سرخورده و سکوت پیشه کرده و برخی از این کشور هجرت نموده و جلای وطن کردند ؟
حیثیت شهروندان ایرانی در ایران و جهان در چه جایی قرار دارد ؟ آیا همچون شهروندان بسیاری از کشورها مورد احترامند یا مورد هتک حیثیت قرار میگیرند ؟
نویسندگان و خبرنگاران و نیروهای رسانه ای را باید در کجا یافت ؟ آیا آزادانه و بدون ترس از جان و نان مینویسند و دردها را میگویند یا آنچه دیگران و حاکمان ظالم میپسندند ، مینویسند و در مقابل حقایق بسیاری سکوت میکنند ؟
جوانان ، این آینده سازان دیار کهن چگونه جایگاهی دارند ؟ آیا سالم و سرزنده و شاد و پرتوان در حال تلاش و حرکت به سوی خوشبختی و موفقیتند یا سرخورده از زندگی و در دام اعتیاد و گرفتار رنج و دوری از آزادی و درگیر با بیکاری و نداری اند ؟
کودکان و خردسالان چگونه هستند ؟ آیا آمادگی رشد جسمانی با فرهنگ و موقعیت اجتماعی را دارند و آیا به سمت و سویی که شایسته فرزندان ایران است ، میروند یا برخی بدور از حادثه و برخی در اندیشه و تلاش برای امرار معاش هستند ؟
مدارس و دانشگاه ها در چه وضعیتی هستند ؟ آیا آنچه بایستی امکانات لازم جهت تحصیل ، تهیه و تامین شود است یا در مکان هایی ویرانه چه از نظر آزادی و چه از لحاظ امکانات مادی هستند ؟
حقوق اجتماعی و رعایت قوانین به چه بیانی تعریف میشود ؟ آیا رعایت حقوق بشر و انسانی صورت میپذیرد و یا حتی قانون داخلی هم اجرا نمیشود و دست مایه ای برای ظلم به مردم است ؟ و آیا عدالتی در بیدادگاهها دیده میشود ؟
سخن از درد و دلتنگی ها بسیار است و بسیارتر از آن که تصور نماییم چه شنیده ها و ندیده های که در آینده شنیده و دیده میشود . عمق فاجعه بسیار بیشتر از آن است که بخواهیم به همه موضوعات بپردازیم و همین دیده های روزانه در شهر و دیارمان خود گواهی است که بیاندیشیم و برای برون رفت از این هیاهوی ساختگی که با سکوتمان عجین گردیده راهکاری مناسب بیابیم و چه راهکاری بهتر و شایسته تر از تلاش برای رهایی از تارهای عنکبوتی و باتلاق های سنگین با شکستن سکوت است .
برای یافتن مسیرهای حرکت و تلاش پیشنهادها و دیدگاه های هم میهنانمان را پذیراییم تا دست در دست هم بسوی ایرانی آزاد و آباد پیش رویم و روزنه های امید را بر گذر از تاریکی و رسیدن به روشنایی در میان همه میهن دوستان زنده و پاینده نماییم .
در این برهه حساس تاریخی گروهی منسجم از نیروهای رزمگاه کماندو ایران پیمان بسته اند تا همراه با مردم عزیز ایران برای آزادی سرزمین پاک تلاش و مبارزه نمایند . دستان مهر و دوستی همه را به گرمی میفشاریم و با سرود رهایی به پیش خواهیم رفت و با یاد کردن مبارزان آزادیخواه و شهیدان راه آزادی حماسه ای بزرگ را خواهیم آفرید و در این راه مطمئن هستیم که خداوند یاریمان میکند و همراهی مردم را خواهیم داشت .
درود بر اندیشه های والا و مبارزان آزادیخواه و همه رهروان درستی و راستی
به امید پیروزی بزرگ
